El Acebuchal: het dorp met de geesten

Dunbevolkt kun je de Spaanse regio Andalusië niet noemen. Er wonen ongeveer 8,5 miljoen mensen, en daarmee is het van alle zeventien Spaanse Comunidades Autonomas de regio met de meeste inwoners. Wandelend in de bergen in het binnenland merk je daar niet veel van. Regelmatig stuit ik op verlaten gehuchten, waar ogenschijnlijk al decennialang niemand meer woont. Meestal zijn dit dorpjes zonder geasfalteerde weg. De huizen zijn lang geleden al vervallen tot ruïnes. Een van die gehuchten is El Acebuchal (‘de … lees verder

De rode rotsen van Roussillon

De rotsen van het dorp Roussillon in de Provence zijn bloedrood. Volgens een plaatselijke legende was Raymond van Avignon, die hier in de 11e eeuw het kasteel bewoonde, daar debet aan. Hij verwaarloosde zijn mooie vrouw Sermonde, en dreef haar daarmee in de armen van ene Guillaume de Cabestan. De liefde bleef helaas niet onopgemerkt. Raymond nam wraak, doodde de minnaar en serveerde zijn hart tijdens een diner aan zijn vrouw. Toen Sermonde de waarheid vernam, stortte zij zichzelf van … lees verder

Nieuwe publicatie: Sterrenstad – dwars door Maastricht

Maastricht wordt wel gezien als de mooiste, meest bourgondische stad van Nederland. De stad van Romeins verleden en rooms-katholieke cultuur. Van Vrijthof, vlaai, Vasteloavend en het Verdrag van Maastricht. Ook de stad van de vele cafés, terrassen en sterrenrestaurants. En van sjiek en sjoen. ‘Een stukje buitenland in Nederland’, zoals je vaak hoort. Maar Maastricht is ook de eerste industriestad van Nederland. De stad waar al honderden jaren glas, aardewerk en papier wordt gemaakt, de plaats waar kinderarbeid lang heeft … lees verder

Gegrepen door de tango in Buenos Aires

La Cathedral Club Voorafgaand aan mijn bezoek aan Argentinië had ik me niet uitgebreid voorbereid. Ik had geen reisgids doorgenomen, geen lijst gemaakt van plekken die ik zou willen zien, geen reis-websites bekeken en ik had mijn gedachten nog amper over deze reis laten gaan. Het was in de weken daarvoor simpelweg te druk en te hectisch. Ik zou een volle week verblijven in het centrum van Buenos Aires, dus ik had alle tijd om de stad te leren kennen … lees verder

Kastoria, stad van beren, bont en Byzantijnse kerkjes

  De verkeersborden langs de kant van de snelweg zijn overduidelijk. Op de waarschuwingsborden staat de tekening van een grote moederbeer met achter haar een kleintje. Ook staan er borden met de tekst ‘Prosogi perasma arkoudhas’ (pas op, hier lopen beren). Nu begrijp ik ook de stevige metalen hekken die we al kilometerslang onafgebroken aan weerszijden van de snelweg zien staan. We zijn in de namiddag met een huurauto vanuit het vliegveld van Thessaloniki vertrokken en op weg naar Kastoria. … lees verder

Luik heeft haar charme niet verloren

  Jarenlang al heb ik een zwak voor de Waalse stad Luik. Alhoewel het een van de grootste steden van België is, met een rijke geschiedenis, heeft Luik zo lang als ik me kan herinneren een slechte naam. Vies en arm, dat waren meestal de kernwoorden. Daar ging je als Nederlander niet heen, maar reed je in het beste geval dwars doorheen, op weg naar het Zuiden, naar de Autoroute du Soleil. Ondanks die slechte naam kwam ik er in … lees verder

De Olympos-beklimming – op bezoek bij de Griekse goden

Nooit eerder heeft een eenvoudige spaghetti bolognese met een glas rode huiswijn mij zo goed gesmaakt. Dat heeft vast alles te maken met de locatie én met de inspanning van vandaag. Ik ben in Griekenland, in een berghut op een van de hellingen van het Olympos-gebergte en heb een zware bergwandeling achter de rug. Een taxi bracht mij en een vriendin vanochtend vanuit het dorp Litochoro, aan de mond van deze vallei, naar het eindpunt van de geasfalteerde weg. Na … lees verder

Naar het einde van de wereld

  Op de laatste dag van het jaar, tijdens een verblijf in het zuiden van Portugal, rijd ik naar O Fim do Mundo, het einde van de wereld. Zo wordt de meest westelijk gelegen punt van Europa door de Portugezen genoemd. Nu, in deze tijd, maar ook ten tijde van de grote ontdekkingsreizen van Vasco da Gama en consorten. En in de eeuwen daarvoor, toen de mensen letterlijk dachten dat de wereld hier ophield en dat je van die wereld af … lees verder

Boekrecensie Gerald Brenan – South from Granada

Zittend op het terras, uitkijkend over de bergketen met de prachtige naam la Contraviesa, met de kat van de eigenaresse van het vakantiehuis aan mijn zijde, lees ik South from Granada. Dit boek van de Britse schrijver Gerald Brenan heb ik in de boekenkast van dit mooie witte huis in de Alpujarras gevonden en speelt zich in deze streek af, in het dorp Yegen. Brenan’s aankomst in Yegen Brenan belandde hier in de Alpujarras in 1919. Hij was 25 jaar oud, kwam … lees verder

1 2